top of page
Nederlandse Geloofsbelydenis

Die regsinnige Christelike belydenis van die Nederlandse kerke wat die hoofinhoud van die leer in verband met God en die ewige saligheid van siele insluit. In ‘n tyd van groot vervolging van Protestantse Kerke is hierdie Belydenisskrif deur Guido de Bres opgestel. Dit was in die jaar 1561 in die Suidelike Nederlande (vandag België). Verskeie Sinodes in die 16de eeu asook die Nasionale Sinode van Dordrecht (1618-1619) het dit as een van die Belydenisskrifte van die Gereformeerde Kerke aanvaar.

ARTIKEL 1: DIE ENIGE GOD

Ons glo almal met die hart en bely met die mond1 dat daar 'n enige en enkelvoudige geestelike Wese is wat ons God noem2. Hy is ewig3, onbegryplik4, onsienlik5, onveranderlik6, oneindig7, almagtig8, volkome wys9, regverdig10, goed11 en die alleroorvloedigste fontein van alles wat goed is12.

  1. Romeine 10:10

  2. Deuteronomium 6:4; Jesaja 44:6; Johannes 4:24; Romeine 1:20-21; Efesiërs 4:6;1 Korintiërs 8:4, 6; 2 Korintiërs 3:17; 1 Timoteus 2:5.

  3. Psalm 90:2; Jesaja 40:28

  4. Romeine 11:33

  5. Kolossense 1:15; 1 Timoteus 1:17; 1 Timoteus 6:16

  6. Maleagi 3:6; Jakobus 1:17

  7. 1 Konings 8:27; Jeremia 23:24

  8. Genesis 17:1; Matteus 19:26; Openbaring 1:8

  9. Romeine 16:27

  10. Jeremia 12:1; Romeine 3:25-26; Romeine 9:14; Openbaring 16:5; Openbaring 16:7

  11. Matteus 19:17

  12. 1 Kronieke 29:10-12; Jesaja 40:14; Jakobus 1:17

ARTIKEL 2: DIE MIDDELE WAARDEUR ONS GOD KEN

Ons ken Hom deur twee middele:

Ten eerste deur middel van die skepping, onderhouding en regering van die hele wêreld. Dit is immers voor ons oë soos 'n mooi boek1 waarin alle skepsels, groot en klein, die letters is wat ons die onsigbare dinge van God, naamlik sy ewige krag en goddelikheid, duidelik laat sien, soos die apostel Paulus sê (Romeine 1:20). Al die dinge is genoegsaam om die mense te oortuig en hulle alle verontskuldiging te ontneem2.

Ten tweede maak Hy Hom deur sy heilige en Goddelike Woord nog duideliker en meer volkome aan ons bekend3 en wel so veel as wat vir ons in hierdie lewe nodig is om tot sy eer en tot die saligheid van hulle wat aan Hom behoort4.

  1. Psalm 19:2-5

  2. Romeine 1:20; Efesiërs 4:6

  3. Psalm 19:8-9; 1 Korintiërs 1:18-21

  4. Deuteronomium 6:4; 1 Korintiërs 12:6; 1 Timoteus 2:5

ARTIKEL 3: DIE GESKREWE WOORD VAN GOD

Ons bely dat hierdie Woord van God nie deur die wil van 'n mens gestuur of voortgebring is nie, maar die heilige mense van God het dit, deur die Heilige Gees gedrywe, gespreek, soos die heilige Petrus sê1. 

Daarna het God deur sy besondere sorg vir ons en ons saligheid sy knegte (profete en apostels) beveel om sy geopenbaarde Woord op skrif te stel2 en Hy self het met sy vinger die twee tafels van die wet geskrywe3. 

Daarom noem ons sulke geskrifte die heilige en Goddelike Skrif4.

  1. 2 Petrus 1:21

  2. Eksodus 24:4; Eksodus 34:27; Psalm 102:19; Habakuk 2:2; Openbaring 1:11; Openbaring 1:19

  3. Eksodus 31:18

  4. 2 Timoteus 3:16

ARTIKEL 4: DIE KANONIEKE BOEKE VAN DIE HEILIGE SKRIF

Ons vat die Heilige skrif in twee dele saam: die Ou en die Nuwe Testament. Dit is die kanonieke boeke waarteen niks ingebring kan word nie. Hulle getal in die kerk van God is soos volg:

Die boeke van die Ou Testament, nl. die vyf boeke van Moses: Genesis, Eksodus, Levitikus, Numeri en Deuteronomium; die boeke Josua, Rigters, Rut, 1 en 2 Samuel, 1 en 2 Konings, 1 en 2 Kronieke (genoem Paralipomenon), Esra, Nehemia, Ester, Job, die Psalms van Dawid, drie boeke van Salomo: Spreuke, Prediker en Hooglied; die vier groot profete: Jesaja, Jeremia, Esegiël en Daniël; en vervolgens die twaalf klein profete: Hosea, Joël, Amos, Obadja, Jona, Miga, Nahum, Habakuk, Sefanja, Haggai, Sagaria en Maleagi;

die boeke van die Nuwe Testament, nl.: vier evangeliste: Matteus, Markus, Lukas en Johannes; die Handelinge van die apostels; die veertien briewe van die apostel Paulus: aan die Romeine, twee aan die Korintiërs, aan die Galasiërs, die Efesiërs, die Filippense, die Kolossense, twee aan die Tessalonisense, twee aan Timoteus, aan Titus, Filemon en die Hebreërs; die sewe briewe van die ander apostels: die brief van Jakobus, twee van Petrus, drie van Johannes en die brief van Judas en die Openbaring van die apostel Johannes.

ARTIKEL 5: DIE GESAG VAN DIE HEILIGE SKRIF

Ons aanvaar1 al hierdie boeke en hulle alleen, as heilig en kanoniek om ons geloof daarna te rig, daarop te grondves en daarmee te bevestig2. 

Ons glo ook sonder twyfel alles wat daarin vervat is, nie juis omdat die kerk hulle aanvaar en as sodanig beskou nie maar veral omdat die Heilige Gees in ons hart getuig dat hulle van God is3. 

Hulle het ook die bewys daarvan in hulleself, aangesien selfs die blindes kan tas dat die dinge wat daarin voorspel is, plaasvind4.

  1. 1 Tessalonisense 2:13

  2. 2 Timoteus 3:16-17

  3. 1 Korintiërs 12:3; 1 Johannes 4:6; 1 Johannes 5:6-7

  4. Deuteronomium 18:21-22; 1 Konings 22:28; Jeremia 28:9; Esegiël 33:33

ARTIKEL 6: ONDERSKEID TUSSEN DIE KANONIEKE EN APOKRIEWE BOEKE

Ons onderskei hierdie heilige boeke van die apokriewe boeke: die derde en vierde boek van Esra, die boek van Tobias, Judit, die Wysheid, Jesus Sirag, Barug, die byvoegsel by die geskiedenis van Ester, die Gebed van die drie manne in die vuur, die Geskiedenis van Susanna, die Beeld van Bel en die Draak, die Gebed van Menasse en die twee boeke van die Makkabeërs.

Die kerk mag hierdie boeke wel lees en daaruit lering trek vir sover hulle met die kanonieke boeke ooreenstem.

Hulle het egter geensins sodanige krag of gesag dat iemand deur hulle getuienis enigiets van die geloof of van die Christelike godsdiens sou kan bevestig nie. Hulle mag nie in die minste aan die gesag van ander, die heilige boeke, afbreuk doen nie.

ARTIKEL 7: DIE VOLKOMENHEID VAN DIE HEILIGE SKRIF

Ons glo dat hierdie Heilige Skrif die wil van God volkome bevat en dat alles wat die mens vir sy saligheid moet glo, daarin voldoende geleer word1. 

Aangesien die hele wyse waarop God deur ons gedien moet word, daarin breedvoerig beskrywe word, mag ook niemand, selfs nie die apostels nie, anders leer as wat ons reeds deur die Heilige Skrif geleer word nie2 - ja, al was daar ook 'n engel uit die hemel, soos die apostel Paulus sê (Gal 1:8). En aangesien dit verbode is om iets by die Woord van God by te voeg of daarvan weg te laat (Deut 12:32) 3, blyk dit duidelik dat die leer daarvan heeltemal volmaak en in alle opsigte volkome is4. 

Ons mag ook geen geskrifte van mense, hoe heilig die mense ook al was, met die Goddelike Skrif gelykstel nie; ook mag ons nie die gewoonte of die groot getalle of oudheid of opvolging van tye of van persone of kerkvergaderings, verordeninge of besluite met dié waarheid van God gelykstel nie, want die waarheid is bo alles5. 

Alle mense is immers uit hulleself leuenaars en nietiger as die nietigheid self (Ps 62:10) 6. 

Ons verwerp daarom met ons hele hart alles wat nie met hierdie onfeilbare reël ooreenkom nie, soos die apostels ons leer as hulle sê: "...maar stel die geeste op die proef of hulle uit God is" (1 Joh 4:1) en: "As iemand na julle kom en hierdie leer nie bring nie, ontvang hom nie in die huis nie..." (2 Joh:10) 7.

  1. Spreuke 30:6; Johannes 4:25; 2 Timoteus 3:16-17; 1 Petrus 1:10-12

  2. Romeine 15:4; 1 Timoteus 1:3; 1 Korintiërs 15:2-3; 2 Timoteus 3:14-15; 1 Petrus 4:11

  3. Deuteronomium 4:2; Deuteronomium 12:32; Spreuke 30:6; Handelinge 26:22; 1 Korintiërs 4:6; Galasiërs 1:8; Openbaring 22:18-19

  4. Psalm 19:8-9; Matteus 17:5; Johannes 15:15; Handelinge 18:28; Handelinge 20:27; Romeine 15:4; 1 Korintiërs 2:4

  5. Jesaja 1:12; Matteus 15:3; Markus 7:7-9; Handelinge 4:19; Romeine 3:4; Kolossense 2:8; 2 Timoteus 4:3-4; 1 Johannes 2:19

  6. Deuteronomium 4:5-6; Psalm 62:10; Jesaja 8:20; 1 Korintiërs 3:11; Efesiërs 4:4-6; 2 Tessalonisense 2:2; 2 Timoteus 3:14-15

  7. 1 Johannes 4:1; 2 Johannes 10

ARTIKEL 8: GOD IS EEN WESE EN ONDERSKEIE IN DRIE PERSONE

Ons glo volgens hierdie waarheid en hierdie Woord van God in 'n enige God1, een enige wese, in wie drie Persone is, naamlik die Vader en die Seun en die Heilige Gees, wat in werklikheid en in waarheid en van ewigheid af onderskeie is volgens die eienskappe wat Hulle nie met mekaar deel nie2.

Die Vader is die oorsaak, oorsprong en begin van alle sigbare en onsigbare dinge3.

Die Seun is die Woord, die Wysheid en die Beeld van die Vader4.

Die Heilige Gees is die ewige Krag en Mag wat van die Vader en die Seun uitgaan5.

Nogtans volg uit hierdie onderskeiding nie dat God in drie gedeel is nie, aangesien die Heilige Skrif ons leer dat die Vader en die Seun en die Heilige Gees elkeen sy eie selfstandigheid het, deur sy eienskappe op so 'n wyse onderskei dat hierdie drie Persone slegs een enige God is. Dit is dus duidelik dat die Vader nie die Seun en die Seun nie die Vader is nie; eweneens dat die Heilige Gees nie die Vader en ook nie die Seun is nie. Nogtans is hierdie Persone, wat so onderskeie is, nie gedeel nie en ook nie onderling vermeng nie. Want die Vader en die Heilige Gees het nie vlees aangeneem nie, maar slegs die Seun. Die Vader was nooit sonder sy Seun6 of sy Heilige Gees nie, want al drie is van gelyke ewigheid af in een en dieselfde wese. Daar is nie 'n eerste of 'n laaste nie, want al drie is een in waarheid, mag, goedheid en barmhartigheid.

  1. Jesaja 43:10; 1 Korintiërs 8:4-6

  2. Matteus 3:16-17; Matteus 28:19; Galasiërs 4:6; 1 Johannes 5:6-7

  3. Efesiërs 3:14-16

  4. Spreuke 8:22-31; Johannes 1:14; Johannes 1:18; Johannes 5:17-26; 1 Korintiërs 1:24; Filippense 2:6-8; Kolossense 1:15-20; Hebreërs 1:3; Openbaring 19:13

  5. Johannes 15:26

  6. Miga 5:2; Johannes 1:1-2

ARTIKEL 9: SKRIFGETUIENIS OOR DIE LEER VAN DIE DRIE-EENHEID

Ons weet dit alles sowel uit die getuienisse van die Heilige Skrif1 as uit hulle werkinge, veral uit werkinge wat ons in onsself voel. Die getuienisse van die Heilige Skrif wat ons leer om in hierdie heilige Drie- eenheid te glo, staan op baie plekke in die Ou Testament en dit is nie nodig om hulle almal op te noem nie. 

Ons kan hulle onderskeidend en oordeelkundig uitkies: Genesis 1:26 en 27: En God het gesê: Laat Ons mense maak na ons beeld, na ons gelykenis... En God het die mens geskape na sy beeld; man en vrou het Hy hulle geskape; Genesis 3:22: Toe sê die Here God: Nou het die mens geword soos een van Ons". Wanneer God sê: Laat Ons mense maak na Ons beeld, blyk daaruit dat daar meer as een Persoon in die Godheid is. En as Hy sê: God het geskep, wys Hy die eenheid van die Godheid aan. Weliswaar sê hy nie hoeveel Persone daar is nie, maar wat vir ons in die Ou Testament enigsins duister is, is in die Nuwe Testament baie duidelik. Want toe die Here in die Jordaan gedoop is, is die stem van die Vader gehoor, wat sê: "Dit is my geliefde Seun" (Mat 3:17). Die Seun is in die water gesien en die Heilige Gees het Hom in die vorm van 'n duif geopenbaar2.

Buitendien is vir die doop van alle gelowiges hierdie formule deur Christus vasgestel: "Doop hulle in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees" (Mat 28:19). In die Evangelie van Lukas sê die engel Gabriël aan Maria, die moeder van die Here: "Die Heilige Gees sal oor jou kom en die krag van die Allerhoogste sal jou oorskadu. Daarom ook sal die Heilige wat gebore word, Seun van God genoem word" (Luk 1:35); eweneens: "Die genade van die Here Jesus Christus en die liefde van God en die gemeenskap van die Heilige Gees sy met julle almal" (2 Kor 13:13) en: "Want daar is drie wat getuig in die hemel: die Vader, die Woord en die Heilige Gees en hierdie drie is een; en daar is drie wat getuig op die aarde: die Gees en die water en die bloed en die drie is eenstemmig" (1 Joh 5:7, 8) 3.

Ons word op al hierdie plekke baie duidelik geleer dat daar drie persone in een enige Goddelike Wese is. Al gaan hierdie leer die menslike verstand ver te bowe, glo ons dit nou tog deur die Woord, terwyl ons verwag om die volle kennis en vrug daarvan in die hemel te geniet.

Verder moet ons ook let op die besondere ampte en op die eie werkinge van die drie Persone met betrekking tot ons: Die Vader word ons Skepper deur sy krag genoem; die Seun is ons Saligmaker en Verlosser deur sy bloed; die Heilige Gees is ons Heiligmaker deur sy inwoning in ons hart.

Die leer van die heilige Drie-eenheid is in die ware kerk van die tyd van die apostels af tot nou toe altyd onderhou en gehandhaaf teenoor die Jode, Mohammedane en sommige valse christene en ketters soos Marcion, Mani, Praxeas, Sabellius, Samosatenus, Arius en derglike, wat tereg deur die regsinnige vaders veroordeel is.

Daarom aanvaar ons in hierdie opsig graag die drie belydenisse, naamlik dié van die Apostels, Nicéa en Atanasius en ook wat die ou vaders in ooreenstemming hiermee besluit het.

  1. Johannes 14:16; Johannes 15:26; Handelinge 2:32-33; Romeine 8:9; Galasiërs 4:6; Titus 3:4-6; 1 Petrus 1:2; 1 Johannes 4:13-14; 1 Johannes 5:5-12; Judas:20-21; Openbaring 1:4-5

  2. Genesis 1:26-27; Genesis 3:22; Psalm 45:8; Jesaja 61:1; Matteus 3:16-17

  3. Matteus 28:19; Lukas 1:35; 1 Korintiërs 6:17; 2 Korintiërs 13:13; 1 Johannes 5:7-8

ARTIKEL 10: DIE GODHEID VAN JESUS CHRISTUS

Ons glo dat Jesus Christus ten opsigte van sy Goddelike natuur die eniggebore Seun van God is1. 

Hy is van ewigheid af gebore; Hy is nie gemaak nie en nie geskep nie, want dan sou Hy 'n skepsel wees; Hy is een wese met die Vader, ewig saam met Hom, die ewebeeld van die Persoon van die Vader, ewig saam met Hom, die heerlikheid (Heb 1:3) en in alles aan Hom gelyk (Fil 2:6) 2. 

Hy is van ewigheid die Seun van God en nie slegs sedert Hy ons natuur aangeneem het nie; so leer die volgende getuienisse ons as hulle met mekaar vergelyk word. Moses sê dat God die wêreld geskep het3

en die heilige Johannes sê dat alle dinge ontstaan het deur die Woord, wat hy God noem (Gen 1:1 en Joh 1:3) 4. 

Die apostel sê dat God die wêreld deur sy Seun gemaak het5 en ook dat God alle dinge deur Jesus Christus geskep het (Heb 1:2 en Kol 1:16) 6.

So moet Hy wat God, die Woord, die Seun en Jesus Christus genoem word, dus reeds bestaan het toe alles deur Hom geskep is. En daarom sê die profeet Miga: "Sy uitgange is uit die voortyd, uit die dae van die ewigheid" (Miga 5:1) en sê die apostel: "Hy is sonder begin van dae of lewenseinde" (Heb 7:3). Hy is dus ware, ewige God, die Almagtige, wat ons aanroep, aanbid en dien7.

  1. Matteus 17:5; Johannes 1:14; Johannes 1:18; Johannes 3:16; Johannes 20:17; Johannes 20:31; Romeine 1:4; Galasiërs 4:4; Hebreërs 1:1; 1 Johannes 5:5-12

  2. Johannes 5:18; Johannes 5:23; Johannes 10:30; Johannes 14:9; Johannes 20:28; Romeine 9:5; Filippense 2:6-8; Kolossense 1:15; Titus 2:13; Hebreërs 1:3; Openbaring 5:13

  3. Johannes 8:58; Johannes 17:5; Hebreërs 13:8

  4. Genesis 1:1; Johannes 1:3

  5. Johannes 1:1-3

  6. Kolossense 1:16; Hebreërs 1:2

  7. Miga 5:1; 1 Korintiërs 8:6; Hebreërs 7:3

ARTIKEL 11: DIE GODHEID VAN DIE HEILIGE GEES

Ons glo en bely ook dat die Heilige Gees van ewigheid van die Vader en die Seun uitgaan; dat Hy nie gemaak of geskep of gebore is nie maar van albei slegs uitgaan1; dat Hy in orde die derde Persoon van die Drie-eenheid is; dat Hy van een en dieselfde wese, majesteit en heerlikheid as die Vader en die Seun is; dat Hy inderdaad ware en ewige God is, soos die Heilige Skrif ons leer2.

  1. Psalm 33:6; Jesaja 48:16; Jesaja 61:1; Johannes 14:16-17; Johannes 14:25-26; Johannes 15:26; Romeine 8:9; Galasiërs 4:6

  2. Genesis 1:2; Psalm 139:7; Matteus 28:19; Handelinge 5:3-4; 1 Korintiërs 2:10-14; 1 Korintiërs 3:16; 1 Korintiërs 6:11; 1 Korintiërs 6:19; 1 Johannes 5:6

ARTIKEL 12: DIE SKEPPING VAN ALLE DINGE, VERAL VAN DIE ENGELE

Ons glo dat die Vader, toe Hy dit goedgedink het, deur sy Woord, dit wil sê deur sy Seun, die hemel en die aarde en alle skepsels uit niks geskep het1. 

Hy het aan elke skepsel 'n eie wese, gestalte en voorkoms en onderskeie take gegee om sy skepper te dien. Hy onderhou en regeer hulle almal nou nog deur sy ewige voorsienigheid en oneindige krag om die mens te dien, sodat die mens sy God kan dien; en Hy het ook die engele goed geskep om sy boodskappers te wees en sy uitverkorenes te dien2.

Sommige van die engele het uit die verhewenheid waarin God hulle geskep het, in die ewige verderf verval3, maar die ander het deur die genade van God in hulle toestand volhard en staande gebly. Die duiwels en bose geeste het só ontaard dat hulle vyande van God sowel as van alles wat goed is4.

Soos moordenaars loer hulle op die kerk - ook op elke lidmaat - om dit met alle mag in die verderf te stort en om alles deur hulle bedrieëry te verwoes5. 

Daarom staan hulle deur hulle eie boosheid veroordeel tot die ewige verdoemenis en verwag hulle daagliks hulle verskriklike pyniging6. 

Daarom verfoei ons ook die dwaling van die Saduseërs, wat ontken dat daar geeste en engele is7; 

ook verwerp ons die dwaling van die Manigeërs, wat sê dat die duiwels hulle oorsprong uit hulleself het en reeds van nature sleg is en nie sleg geword het nie.

  1. Genesis 1:1; Genesis 2:3; Jesaja 40:26; Jeremia 32:17; Johannes 1:3; 1 Korintiërs 8:6; Kolossense 1:15-16; 1 Timoteus 4:3; Hebreërs 11:3; Openbaring 4:11

  2. Genesis 1:29-30; Psalm 34:8; Psalm 103:20-21; Matteus 4:11; Handelinge 17:25; 1 Korintiërs 6:20; Hebreërs 1:14

  3. Johannes 8:44; 2 Petrus 2:4; Judas 6

  4. Genesis 3:1-5; Lukas 8:30-31; 1 Petrus 5:8

  5. 2 Korintiërs 2:10-11; 2 Korintiërs 11:3; 2 Korintiërs 11:14; Efesiërs 6:12; Openbaring 12:4; Openbaring 12:13-17; Openbaring 20:7-9

  6. Matteus 8:29; Matteus 25:41; Lukas 8:31; Openbaring 20:10

  7. Handelinge 23:8

ARTIKEL 13: DIE VOORSIENIGHEID VAN GOD

Ons glo dat die goeie God, nadat Hy alle dinge geskep het, dit nie laat vaar of aan die toeval of geluk oorgegee het nie1 maar dit volgens sy heilige wil so bestuur en regeer dat in hierdie wêreld niks sonder sy beskikking gebeur nie2. 

Tog is God nie die bewerker van die sondes wat gedoen word nie en Hy dra ook nie die skuld daarvoor nie3. 

Sy mag en goedheid is immers so groot en onbegryplik dat Hy sy werk baie goed en regverdig beskik en uitvoer, selfs al handel die duiwels en goddelose mense onregverdig4. 

Ons wil ook nie verder as wat ons kan verstaan, nuuskierig ondersoek instel na dié dinge wat Hy bo die vermoë van die menslike verstand doen nie; inteendeel, ons eerbiedig juis in alle nederigheid en in aanbidding die regverdige oordele van God wat vir ons verborge is5. 

Ons is tevrede daarmee dat ons leerlinge van Christus is om slegs te leer ken wat Hy aan ons in sy Woord openbaar, sonder om die grense daarvan te oorskry6.

Hierdie leer bied onuitspreeklike troos as ons daardeur geleer word dat niks per toeval oor ons kan kom nie maar alles deur die beskikking van ons goeie hemelse Vader oor ons kom. Hy waak oor ons met vaderlike sorg en heers so oor alle skepsels dat sonder die wil van ons Vader nie een haar van ons kop - hulle is almal getel - en ook nie een mossie op die aarde sal val nie (Mat 10:29, 30).

Ons verlaat ons hierop, omdat ons weet dat Hy die duiwels en al ons vyande in toom hou, sodat hulle ons sonder sy toelating en wil geen skade kan aandoen nie7.

Daarom verwerp ons ook die gruwelike dwaling van die Epikureërs, wat sê dat God Hom met niks bemoei nie en alle dinge aan die toeval oorlaat.

  1. Johannes 5:17; Hebreërs 1:3

  2. Psalm 115:3; Spreuke 16:1; Spreuke 16:9; Spreuke 16:33; Spreuke 21:1; Klaagliedere 3:37-38; Efesiërs 1:11-12; Jakobus 4:13-15

  3. Jakobus 1:13; 1 Johannes 2:16

  4. Job 1:21; Jesaja 10:5-7; Jesaja 45:7; Amos 3:6; Handelinge 2:23; Handelinge 4:27-28

  5. Genesis 45:8; 2 Samuel 16:10; 1 Konings 22:19 - 23; Psalm 75:7-8; Spreuke 16:4; Esegiël 14:9; Romeine 1:28; Romeine 11:33-34; 2 Tessalonisense 2:11

  6. Deuteronomium 29:29; 1 Korintiërs 4:6

  7. Genesis 45:8; Genesis 50:20; 2 Samuel 16:10; Job 1:12; Job 2:6; Matteus 10:29-30; Romeine 8:28; Romeine 8:38-39

ARTIKEL 14: DIE SKEPPING VAN DIE MENS, DIE SONDEVAL EN DIE GEVOLGE DAARVAN

Ons glo dat God die mens uit die stof van die aarde geskep het1; Hy het hom volgens sy beeld en gelykenis gemaak en gevorm, dit wil sê goed, regverdig en heilig2, sodat hy met sy wil in alles met die wil van God ooreenstem. Maar toe hy in aansien was, het hy dit nie verstaan nie en sy uitnemendheid nie besef nie. Hy het homself egter, deur na die woord van die duiwel te luister, willens en wetens aan die sonde en daarmee aan die dood en die vervloeking onderwerp3. 

Hy het immers die gebod van die lewe wat hy ontvang het, oortree en homself deur die sonde losgeskeur van God, wat sy ware lewe was; so het hy sy hele natuur verderf en daarmee die liggaamlike en geestelike dood verdien4. 

Hy het deurdat hy in al sy doen en late goddeloos, verkeerd en verdorwe geword het, al sy voortreflike gawes wat hy van God ontvang het, verloor5 en hy het niks anders daarvan oorgehou nie as slegs klein oorblyfsels, wat egter genoegsaam is om hom van alle verontskuldiging te ontneem6.

Al die lig wat ons het, het immers in duisternis verander7, soos die Skrif ons leer: En die lig skyn in die duisternis en die duisternis het dit nie oorweldig nie, waar die heilige Johannes die mense duisternis noem8. 

Daarom verwerp ons alles wat in stryd hiermee oor die vrye wil van die mens geleer word, aangesien die mens niks anders as 'n slaaf van die sonde is nie en: "'n Mens kan niks aanneem as dit hom nie uit die hemel gegee is nie" 9.

Want wie is daar wat daarop sal roem dat hy uit homself iets goeds kan doen, terwyl Christus sê: "Niemand kan na My toe kom as die Vader wat My gestuur het, hom nie trek nie"? 10

Wie sal op sy eie wil roem as hy verstaan dat "...wat die vlees bedink, vyandskap teen God is"? 11

Wie sal op sy eie kennis roem as die natuurlike mens die dinge van die Gees van God nie aanneem nie? 12

Kortom: Wie sal ook maar op 'n enkele gedagte roem as hy verstaan dat ons uit onsself nie bekwaam is om iets uit onsself te bedink nie maar dat ons bekwaamheid uit God is? 13

Daarom is dit reg dat wat die apostel sê, onwrikbaar bly, want dit is God wat in julle werk. Hy maak julle gewillig en bekwaam om sy heilige plan uit te voer14.

Want daar is geen verstand en geen wil in ooreenstemming met die verstand en die wil van God as Christus dit nie in die mens tot stand bring nie. Dit leer Hy ons as Hy sê: "Sonder My kan julle niks doen nie"15.

  1. Genesis 2:7; Genesis 3:19; Prediker 12:7

  2. Genesis 1:26-27; Genesis 1:31; Efesiërs 4:24; Kolossense 3:10

  3. Genesis 3:16-19; Prediker 7:29; Romeine 5:12

  4. Genesis 2:17; Jesaja 59:2; Efesiërs 2:1; Efesiërs 4:17-19

  5. Psalm 49:21; Psalm 94:11; Romeine 3:10; Romeine 8:6

  6. Romeine 1:20-21

  7. Efesiërs 5:8

  8. Johannes 1:5

  9. Jesaja 26:12; Johannes 3:27

  10. Johannes 6:44

  11. Romeine 7:5; Romeine 8:7

  12. 1 Korintiërs 3:5

  13. 2 Korintiërs 3:5

  14. Filippense 2:13

  15. Johannes 15:5

ARTIKEL 15: DIE ERFSONDE

Ons glo dat die erfsonde deur die ongehoorsaamheid van Adam oor die hele menslike geslag uitgebrei het1. 

Dit is 'n verdorwenheid van die hele natuur2 en 'n oorgeërfde gebrek waarmee selfs die klein kindertjies in die moederskoot besmet is3. 

Dit is hierdie wortel wat in die mens allerhande sonde laat uitspruit. Dit is daarom so afskuwelik en gruwelik voor God dat dit rede genoeg is om die menslike geslag te verdoem4. 

Dit word selfs nie deur die doop geheel en al tot niet gemaak of volkome uitgeroei nie, aangesien die sonde aanhoudend uit hierdie verdorwenheid opborrel soos water uit 'n giftige fontein5. 

Dit word die kinders van God ewenwel nie tot verdoemenis toegereken nie maar deur sy genade en barmhartigheid vergewe6. 

God vergewe nie sodat die gelowiges in die sonde gerus sou slaap nie maar wel sodat die besef van hierdie verdorwenheid hulle dikwels sou laat sug in die verlange om van hierdie liggaam van die dood verlos te word7. 

Ons verwerp hiermee die dwaling van die Pelagiane, wat sê dat hierdie sonde uit niks anders as uit navolging ontstaan nie.

  1. Romeine 5:12-14; Romeine 5:19

  2. Romeine 3:10

  3. Job 14:4; Psalm 51:7; Johannes 3:6

  4. Efesiërs 2:3

  5. Romeine 7:8 - 13; Romeine 7:17-18; Romeine 7:20-24

  6. Efesiërs 2:3-5

  7. Romeine 7:24

ARTIKEL 16: DIE EWIGE VERKIESING VAN GOD

Ons glo dat God, toe die hele geslag van Adam deur die sonde van die eerste mens in die verderf en ondergang gestort is1, Hom betoon het soos Hy is, naamlik barmhartig en regverdig. God is barmhartig, aangesien Hy dié wat Hy uitverkies het, uit hierdie verderf trek en verlos2; God het hulle, uit louter goedheid en sonder om hulle werke in die minste in aanmerking te neem3, in sy ewige en onveranderlike raad4 uitverkies in Jesus Christus, ons Here5. 

God is regverdig deurdat Hy die ander in hulle val en verderf laat bly waarin hulle hulleself gewerp het6.

  1. Romeine 3:12

  2. 1 Samuel 12:22; Psalm 65:5; Handelinge 2:47; Handelinge 13:48; Romeine 9:15-16; Romeine 11:5-6; Titus 1:1; 1 Petrus 1:2; 1 Johannes 4:10

  3. Maleagi 1:2-3; Romeine 9:11-13; Efesiërs 2:8-10; 2 Timoteus 1:9; Titus 3:4-5

  4. Johannes 6:37; Johannes 6:44; Johannes 10:29; Johannes 17:2; Johannes 17:9; Johannes 17:12

  5. Johannes 6:27; Johannes 15:16; Johannes 15:19; Romeine 8:29; Efesiërs 1:4-5

  6. Romeine 9:17-22.; 1 Petrus 2:7-8

ARTIKEL 17: DIE VERLOSSER DEUR GOD BELOOF

Ons glo dat ons goeie God in sy uitnemende wysheid en goedheid die mens weer opgesoek het toe Hy gesien het dat die mens homself in die liggaamlike en geestelike dood gewerp en geheel en al ellendig gemaak en al bewende van Hom weggevlug het1. 

God het die mens toe getroos met die belofte om aan hom sy Seun te gee en hom salig te maak - sy Seun, wat uit 'n vrou gebore sou word om die kop van die slang te vermorsel2.

  1. Genesis 3:8-9; Genesis 3:19

  2. Genesis 3:15; Genesis 22:18; Jesaja 7:14; Johannes 1:14; Johannes 5:46; Johannes 7:42; Handelinge 13:32-33; Romeine 1:2-3; Galasiërs 3:16; Galasiërs 4:4; 2 Timoteus 2:8; Hebreërs 7:14

ARTIKEL 18: DIE MENSWORDING VAN JESUS CHRISTUS

Ons bely dat God die belofte aan die vaders deur die mond van die heilige profete1 inderdaad vervul het deur sy Seun in die wêreld te stuur op die tyd deur Hom bepaal2. 

Hy het die gestalte van 'n dienskneg aangeneem en aan die mens gelyk geword deur werklik 'n egte menslike natuur, met al sy swakhede3 maar sonder sonde, aan te neem4. 

Hy is in die liggaam van die geseënde maagd Maria deur die krag van die Heilige Gees en sonder die toedoen van 'n man verwek5. 

Hy het nie alleen wat die liggaam betref, die menslike natuur aangeneem nie, maar ook 'n egte menslike siel om so 'n werklike mens te wees.

Want Hy moes sowel die siel as die liggaam aanneem om altwee te red, aangesien albei verlore was6. 

Teenoor die kettery van die Wederdopers, wat ontken dat Christus die menslike vlees uit sy moeder aangeneem het, bely ons daarom dat Christus die vlees en die bloed van die kinders deelagtig geword het7, dat Hy, wat die vlees betref, 'n nakomeling van Dawid is, as mens gebore is uit die geslag van Dawid8, 'n vrug van die moederskoot van Maria9, gebore uit 'n vrou10, 'n spruit van Dawid11, 'n loot uit die wortels van Isai12, van die geslag van Juda afstam13, uit die Jode as mens gebore14, uit die geslag van Abraham, aangesien Hy die geslag van Abraham aangeneem het in alle opsigte - maar sonder sonde, aan sy broers gelyk geword het15.

Ons bely inderdaad dat Hy waarlik ons Immanuel is, dit wil sê: God met ons16.

  1. Genesis 26:4; 2 Samuel 7:12-16; Psalm 132:11; Lukas 1:55; Handelinge 13:23

  2. Galasiërs 4:4

  3. Matteus 26:38; Johannes 12:27; Filippense 2:7; 1 Timoteus 2:5; 1 Timoteus 3:16; Hebreërs 2:14

  4. 2 Korintiërs 5:21; Hebreërs 7:26; 1 Petrus 2:22

  5. Matteus 1:18; Lukas 1:35

  6. Lukas 1:34-35

  7. Hebreërs 2:14

  8. Psalm 132:11; Handelinge 2:30; Romeine 1:3

  9. Lukas 1:42

  10. Lukas 1:31; Galasiërs 4:4

  11. Jeremia 33:15

  12. Jesaja 1:11

  13. Hebreërs 7:14

  14. Romeine 9:5

  15. Hebreërs 2:16-17; Hebreërs 4:15

  16. Jesaja 7:14; Matteus 1:23

ARTIKEL 19: DIE TWEE NATURE VAN CHRISTUS

Ons glo dat deur hierdie ontvangenis die Persoon van die Seun onafskeidelik met die menslike natuur verenig en verbind is1; dat daar dus nie twee Seuns van God of twee persone is nie maar twee nature in een Persoon verenig, terwyl elke natuur nogtans sy onderskeie eienskappe behou. Net soos die Goddelike natuur altyd ongeskape gebly het, sonder begin van dae of lewenseinde (Heb 7:3) en die hemel en aarde vervul2, só het ook die menslike natuur sy eienskappe nie verloor nie; dit het skepsel gebly, wat wel 'n begin van dae het, eindig van natuur is en alles behou wat by 'n ware liggaam behoort.

Hoewel Hy daaraan deur sy opstanding onsterflikheid gegee het, het Hy die egtheid van sy menslike natuur nie verander nie3, omdat ons saligheid en ons opstanding ook van die egtheid van sy liggaam afhanklik is4.

Hierdie twee nature is só saam in een persoon verenig dat hulle selfs deur sy dood nie van mekaar geskei was nie.

Dit wat Hy by sy sterwe in die hande van sy Vader oorgegee het, was dus 'n ware menslike gees wat uit sy liggaam uitgegaan het5.

Die Goddelike natuur het in die tussentyd steeds met die menslike natuur verenig gebly, ook toe Hy in die graf gelê het6. 

Die Godheid het nie opgehou om in Hom te wees nie; dit was in Hom toe Hy 'n klein kindjie was, al het die Godheid Hom toe 'n klein tydjie nie geopenbaar nie. Ons bely daarom dat Hy ware God en ware mens is: ware God om deur sy krag die dood te oorwin, maar ook ware mens om deur die swakheid van sy vlees vir ons te kon sterwe.

  1. Johannes 1:14; Johannes 10:30; Romeine 9:5; Filippense 2:6-8

  2. Matteus 28:20; Hebreërs 7:3

  3. Matteus 26:11; Lukas 24:39; Johannes 20:25; Handelinge 1:3; Handelinge 1:11; Hebreërs 2:9

  4. 1 Korintiërs 15:13; 1 Korintiërs 15:21; Filippense 3:21

  5. Matteus 27:50; Lukas 23:46

  6. Romeine 1:4

ARTIKEL 20: GOD SE REGVERDIGHEID EN BARMHARTIGHEID IN CHRISTUS

Ons glo dat God, wat volkome barmhartig en regverdig is, sy Seun gestuur het om die natuur waarin die ongehoorsaamheid begaan is, aan te neem1. 

Hy moes in die menslike natuur aan die geregtigheid voldoen en die straf vir die sondes deur die allerbitterste lyding en sterwe dra2. 

So het God sy regverdigheid teenoor sy Seun betoon toe Hy ons sondelas op Hom gelê het en só sy goedheid en barmhartigheid uitgestort oor ons, wat skuldig was en die ewige vervloeking verdien het. Hy het immers sy Seun deur die mees volmaakte liefde vir ons in die dood gegee en Hy het Hom tot ons regverdiging opgewek3, sodat ons deur Hom die onsterflikheid en die ewige lewe kan hê4.

  1. Romeine 8:3

  2. Jesaja 53:6; Johannes 1:29; Hebreërs 2:14

  3. Romeine 3:25-26; Romeine 8:32; 1 Johannes 4:9

  4. Romeine 4:25

ARTIKEL 21: DIE VERSOENING DEUR CHRISTUS

Ons glo dat Jesus Christus - kragtens 'n eed - 'n ewige Hoëpriester is volgens die orde van Melgisedek1. 

Hy het Homself in ons naam voor sy Vader gestel om sy toorn met volledige betaling te stil2 deur Homself aan die kruishout te offer en sy kosbare bloed tot afwassing van ons sondes uit te stort3 soos die profete dit voorspel het4. 

Daar staan geskrywe dat die straf wat vir ons die vrede aanbring, op die Seun van God was en deur sy wonde het daar vir ons genesing gekom5; dat Hy soos 'n lam na die slagpale gelei en by die misdadigers gereken is6; dat Hy as 'n misdadiger deur Pontius Pilatus veroordeel is al het dié Hom eers onskuldig verklaar7. 

Hy het teruggegee wat Hy nie geroof het nie8; Hy het na liggaam en siel9 as regverdige vir die onregverdiges gely10; Hy het die verskriklike straf wat ons sondes verdien, ervaar, sodat sy sweet soos bloeddruppels geword het wat op die grond val11 en Hy het uitgeroep: "My God, my God, waarom het U my verlaat"12.

Dit alles het Hy ter wille van die vergewing van ons sondes gely. Ons sê daarom tereg saam met die apostel Paulus dat ons met julle oor niks praat nie as oor Jesus Christus en wel oor Hom as gekruisigde13; dat ons alles as waardeloos beskou, want om Christus Jesus, ons Here, te ken oortref alles in waarde14; dat ons volkome vertroosting in sy wonde vind en dat ons nie enige ander middel hoef te soek of uit te dink om ons met God te versoen nie as slegs hierdie offerande wat net een maal gebring is, waardeur die gelowiges vir altyd volmaak word15.

Dit is dan ook die rede waarom Hy deur die engel van die God Jesus, dit is Verlosser, genoem is, want Hy sou sy volk van hulle sondes verlos16.

  1. Psalm 110:4; Hebreërs 5:10; Hebreërs 7:15-17

  2. Romeine 3:24-25; Romeine 5:8-9; Romeine 8:32; Galasiërs 3:13; Kolossense 2:14; Hebreërs 2:9; Hebreërs 2:17; Hebreërs 9:11-15

  3. Handelinge 2:23; Filippense 2:8; 1 Timoteus 1:15; 1 Timoteus 2:6; Hebreërs 9:22; 1 Petrus 1:18-19; 1 Johannes 1:7; Openbaring 7:14

  4. Lukas 24:25-27; Romeine 3:21-22; 1 Korintiërs 15:3

  5. 1 Petrus 2:24

  6. Jesaja 53:5; Jesaja 53:7; Jesaja 53:9; Markus 15:28

  7. Johannes 18:38; Handelinge 13:28

  8. Psalm 69:5

  9. Psalm 22:16

  10. Romeine 5:6; 1 Petrus 3:18

  11. Lukas 22:44;

  12. Psalm 22:2; Matteus 27:46;

  13. 1 Korintiërs 2:2;

  14. Filippense 3:8;

  15. Hebreërs 7:26-28; Hebreërs 9:24-28; Hebreërs 10:14

  16. Matteus 1:21; Lukas 1:31; Handelinge 4:12

ARTIKEL 22: ONS REGVERDIGING DEUR DIE GELOOF

Ons glo dat die Heilige Gees 'n opregte geloof in ons harte laat ontvlam1 om die ware kennis van hierdie groot geheimenis te verkry2.

Daar is dus net twee moontlikhede: In Jesus Christus is nie alles wat vir ons saligheid nodig is nie, óf dit is alles wél in Hom en dan het hy wat Jesus Christus deur die geloof besit, sy volle saligheid3.

Om nou te beweer dat Christus nie genoegsaam is nie maar dat daar buite Hom nog iets meer nodig is, sou gruwelike godslastering wees, want dit sou beteken dat Christus slegs 'n halwe Verlosser is. Ons sê daarom tereg saam met Paulus dat ons deur die geloof alleen of deur die geloof sonder die werke geregverdig is4.

Om presies te wees: Ons bedoel nie dat die geloof self ons regverdig maak nie5, want die geloof is slegs die middel waardeur ons Christus, ons Geregtigheid, omhels, maar wel dat Jesus Christus ons Geregtigheid is. Hý reken ons sy hele verdienste toe en ook al die heilige werke wat Hy vir ons en in ons plek gedoen het6, terwyl die geloof die middel is wat ons in die gemeenskap aan al sy weldade aan Hom verbind. En as die weldade ons eiendom geword het, is hulle meer as genoeg om vryspraak vir ons sondes te verkry.

  1. Johannes 16:13-14; 1 Korintiërs 2:12; Efesiërs 1:17-18; Efesiërs 3:16-17

  2. Johannes 14:6; Handelinge 4:12; Galasiërs 2:21

  3. Psalm 32:1; Matteus 1:21; Lukas 1:77; Handelinge 13:38-39; Romeine 8:1

  4. Romeine 3:28; Romeine 8:1; Romeine 8:33; Romeine 10:4-11; Galasiërs 2:16; Filippense 3:9

  5. 1 Korintiërs 4:7

  6. Jeremia 27:5; Matteus 20:28; Romeine 8:33; 1 Korintiërs 1:30-31; 2 Korintiërs 5:21; 1 Johannes 4:10; 1 Petrus 1:4-5

ARTIKEL 23: ONS GEREGTIGHEID VOOR GOD

Ons glo dat ons geluksaligheid geleë is in die vergewing van ons sondes om Jesus Christus ontwil en dat ons geregtigheid voor God daarin bestaan1. 

Die leer Dawid en Paulus ons deur te verklaar dat die mens se geluksaligheid daarin bestaan dat God hom die geregtigheid buite die wetsonderhouding om toereken. Dieselfde apostel sê dat ons verniet, dit wil sê uit genade, geregverdig is deur die verlossing wat in Jesus Christus is2. 

Ons hou daarom hierdie grondslag altyd vas: Ons gee aan God al die eer3, verneder ons voor Hom, erken dat ons is wat ons is en roem glad nie in onsself of in ons verdienste nie4 maar maak staat en steun op die gehoorsaamheid van die gekruisigde Christus alleen5.

Hierdie gehoorsaamheid is ons eie as ons in Hom glo6; dit is ook genoegsaam om al ons ongeregtighede te bedek en die gewete van vrees, verbystering en skrik te bevry en om ons vrymoedigheid te gee om na God te gaan, terwyl ons nie handel soos ons eerste vader, Adam, wat al bewende probeer het om hom met vyeblare te bedek nie7. 

Waarlik, as ons voor God moes verskyn terwyl ons, in watter geringe mate ook al, op onsself of op enige ander skepsel sou staatmaak, sou ons - helaas! - verteer moes word8. 

En daarom moet elkeen saam met Dawid sê: "En gaan nie na die gereg met u kneg nie, want niemand wat leef, is voor u aangesig regverdig nie." 9

  1. Psalm 32:1-2; Lukas 1:77; Romeine 4:6-7; Kolossense 1:13-14; 1 Johannes 2:1

  2. Psalm 32:1-2; Romeine 3:24; Romeine 4:2; Romeine 4:6; 2 Korintiërs 5:18-19; Efesiërs 2:8; 1 Timoteus 2:6

  3. Psalm 115:1; Openbaring 7:10-12

  4. 1 Korintiërs 4:4; 1 Korintiërs 4:7; Hebreërs 11:6-7; Jakobus 2:10

  5. Handelinge 4:12; Romeine 5:19; Hebreërs 10:20

  6. Romeine 4:23-25; Romeine 5:1

  7. Genesis 3:7; Jesaja 33:14; Sefanja 3:11; Hebreërs 4:16; Jakobus 2:10; 1 Johannes 4:17-19

  8. Deuteronomium 27:26; Psalm 130:3; Lukas 16:15; Efesiërs 3:12; Filippense 3:4-9

  9. Psalm 143:2

ARTIKEL 24: ONS HEILIGMAKING EN GOEIE WERKE

Ons glo dat hierdie ware geloof in die mens voortgebring word deur die hoor van die Woord van God en deur die werking van die Heilige Gees1, dat die geloof hom wedergebore laat word en tot 'n nuwe mens maak2, hom 'n nuwe lewe laat lei en hom van die verslawing van die sonde bevry3.

Daarom is daar geen sprake van dat hierdie regverdigmakende geloof die mens vir 'n vroom en heilige lewe onverskillig sou maak nie4; inteendeel, hy sou daarsonder nooit iets uit liefde tot God doen nie5, maar slegs uit liefde tot homself en uit vrees vir die verdoemenis. Dit is daarom onmoontlik dat hierdie geloof niks in die mens tot stand sou bring nie; ons praat mos nie van 'n dooie geloof nie maar van wat die Skrif noem 'n geloof wat tot dade oorgaan, wat die mens beweeg om hom voortdurend te oefen in die werke wat deur God in sy Woord beveel het.

Hierdie werke is, as hulle uit die goeie wortel van die geloof voortspruit, goed en vir God welgevallig omdat hulle almal deur sy genade geheilig is. Tog geld hierdie werke nie vir ons regverdiging nie, want ons is in die geloof geregverdig nog voordat ons goeie werke doen6.

Hulle sou anders mos nie goed kon wees nie, net so min as die vrug van 'n boom goed kan wees voordat die boom self goed is7.

Ons doen dus die goeie werke, maar nie om iets te verdien nie - wat sou ons tog kon verdien?

Veeleer is ons goeie werke wat ons doen, aan God verskuldig, terwyl Hy aan ons niks verskuldig is nie, aangesien dit Hy is wat in ons werk8.

Hy maak ons gewillig en bekwaam om sy heilige plan uit te voer (Filp 2:13). Laat ons daarom let op wat geskrywe staan: "...wanneer julle alles gedoen het wat julle beveel is, sê dan: Ons is onverdienstelike diensknegte, want ons het gedoen wat ons verplig was om te doen" (Luk 17:10). Tog wil ons nie ontken dat God die goeie werke beloon nie9, 

maar dit is deur sy genade dat Hy sy gawes bekroon. Verder, al doen ons ook goeie werke, maak ons dit glad nie die grond van ons saligheid nie, want ons kan geen werk doen wat nie deur ons sondige natuur besmet en ook strafwaardig is nie10. 

En al kon ons ook één goeie werk lewer, is die herinnering aan net een sonde vir God genoeg om dit te verwerp11. 

Op hierdie manier sou ons altyd in twyfel verkeer, heen en weer geslinger sonder enige sekerheid en ons arme gewete sou altyd gekwel word as dit nie op die verdienste van die lyding en sterwe van ons Verlosser steun nie12.

  1. Handelinge 16:14; Romeine 10:17; 1 Korintiërs 12:3; 1 Tessalonisense 1:4-5

  2. Esegiël 36:26-27; Johannes 1:12-13; Johannes 3:5; Johannes 6:29; Handelinge 15:9; Efesiërs 2:4-6; Titus 3:5; 1 Petrus 1:23

  3. Johannes 5:24; Johannes 8:36; Romeine 6:4-6; 1 Johannes 3:9

  4. Galasiërs 5:22; Titus 2:12

  5. Johannes 15:5; Romeine 14:23; 1 Timoteus 1:5; 2 Timoteus 1:9; Titus 3:8; Hebreërs 11:4; Hebreërs 11:6

  6. Romeine 4:5; Galasiërs 5:6; 1 Tessalonisense 2:13

  7. Matteus 7:17

  8. Romeine 11:6; 1 Korintiërs 1:30-31; 1 Korintiërs 4:7; Efesiërs 2:10

  9. Lukas 17:10; Romeine 2:5-7; 1 Korintiërs 3:14; Filippense 2:13 ; 2 Johannes:8; Openbaring 2:23

  10. Romeine 7:20-24

  11. Jakobus 2:10

  12. Habakuk 2:4; Matteus 11:28; Romeine 10:11

ARTIKEL 25: DIE SEREMONIËLE WET IN CHRISTUS VERVUL

Ons glo dat die seremonies en heenwysings na die wet met die koms van Christus opgehou het en dat alle voorafskaduwing tot 'n einde gekom het1. 

Die gebruik daarvan moet derhalwe onder die Christene afgeskaf word. Die waarheid en inhoud daarvan bly nogtans vir ons in Christus Jesus bestaan: in Hom het hierdie seremonies en heenwysings juis hulle vervulling2. 

Ons gaan ook nog voort om die getuienisse van die wet en die profete te gebruik om ons in die evangelie te bevestig en ook om ons lewe in alle eerbaarheid tot eer van God en volgens sy wil in te rig3.

  1. Matteus 27:51; Romeine 10:4; Hebreërs 9:9-10

  2. Matteus 5:17; Galasiërs 3:24; Galasiërs 5:2-4; Kolossense 2:17

  3. Romeine 13:8-10; Romeine 15:4; 2 Petrus 1:19; 2 Petrus 3:2; 2 Petrus 3:18

ARTIKEL 26: CHRISTUS ONS VOORSPRAAK

Ons glo dat ons geen ander toegang tot God het nie as net deur die enigste Middelaar1 en Voorspraak, Jesus Christus, die Regverdige2. 

Hy het juis hiervoor mens geword en in Hom die Goddelike en menslike natuur verenig, sodat ons, mense, tot die Goddelike majesteit toegang kan hê3, anders sou die toegang vir ons gesluit wees. Maar hierdie Middelaar wat die Vader tussen Homself en ons aangestel het, moet ons nie deur sy verhewenheid laat terugdeins sodat ons 'n ander middelaar na ons eie insigte sou soek nie. Want daar is niemand in die hemel of op die aarde onder die skepsels wat vir ons groter liefde het as Jesus Christus nie4, Hý wat, alhoewel Hy in die gestalte van God was, Homself ontledig het deur vir ons die gestalte van 'n mens en van 'n slaaf aan te neem en aan sy broers in alle opsigte gelyk geword het5. 

As ons dus moes soek na 'n ander middelaar wat ons goedgesind sou wees, wie sou ons dan kon vind wat groter liefde vir ons sou hê as Hy wat sy lewe vir ons afgelê het, selfs toe ons nog sy vyande was? 6

En as ons een soek wat mag en aansien het, wie besit meer as Hy wat aan die regterhand van sy Vader sit7 en alle mag in die hemel en op die aarde het? 8

En wie sal eerder verhoor word as die eie, geliefde Seun van God? 9

Dit is slegs deur gebrek aan vertroue dat hierdie gewoonte posgevat het om die heiliges te onteer in plaas van hulle te vereer. So doen hulle iets wat die heiliges nooit gedoen of gesoek het nie maar wat hulle onophoudelik en pligsgetrou verwerp het, soos dit ook uit hulle skrifte blyk10.

Hier moet ook nie ingebring word dat ons dit onwaardig is nie. Daar is mos geen sprake van dat ons ons gebede op grond van ons waardigheid voor God bring nie. Ons doen dit alleen op grond van die uitnemendheid en waardigheid van Jesus Christus11, want sy geregtigheid is ons geregtigheid deur die geloof12. 

Daarom sê die apostel - wanneer hy hierdie dwase vrees of liewer gebrek aan vertroue van ons wil wegneem - dat Jesus in elke opsig aan sy broers gelyk geword het, sodat Hy 'n barmhartige en getroue Hoëpriester voor God kon wees om die sondes van die volk te versoen. Omdat Hy self versoek is en gely het, kan Hy dié help wat versoek word13.

En om ons nog meer moed te gee, sê die apostel vervolgens: Terwyl ons dan 'n groot Hoëpriester het wat deur die hemele deurgegaan het, naamlik Jesus, die Seun van God, laat ons die belydenis vashou. Want ons het nie 'n hoëpriester wat nie met ons swakhede medelye kan hê nie, maar een wat in alle opsigte versoek is net soos ons, maar sonder sonde. Laat ons dan met vrymoedigheid na die troon van die genade gaan, sodat ons barmhartigheid kan verkry en genade vind om op die regte tyd gehelp te word 14

Dieselfde apostel sê: Terwyl ons dan, broeders, vrymoedigheid het om in die heiligdom in te gaan deur die bloed van Jesus... laat ons dan toetree met 'n waaragtige hart in volle geloofsversekerdheid... 15

En voorts: maar Hy, omdat Hy vir ewig bly, besit 'n priesterskap wat nie op ander oorgaan nie. Daarom kan Hy ook volkome red dié wat deur Hom tot God gaan, omdat Hy altyd leef om vir hulle in te tree16.

Wat kom daar nog kort, aangesien Christus self sê: Ek is die weg en die waarheid en die lewe; niemand kom tot die Vader behalwe deur my nie17

Waarom sal ons 'n ander voorspraak soek, aangesien dit God behaag het om ons sy Seun as Voorspraak te gee? Laat ons Hom geensins verlaat om 'n ander te neem of liewer om 'n ander een te soek sonder om hom ooit te vind nie. Want toe God Hom aan ons gegee het, het Hy goed geweet dat ons sondaars is. Volgens die bevel van Christus roep ons daarom die hemelse Vader aan deur Christus, ons enigste Middelaar18, soos dit in die gebed van die Here geleer word19; en ons is verseker dat alles wat ons die Vader in sy Naam sal bid, aan ons gegee sal word20.

  1. 1 Timoteus 2:5

  2. 1 Johannes 2:1

  3. Efesiërs 3:12

  4. Matteus 11:28; Johannes 15:13; Efesiërs 3:19; 1 Johannes 4:10

  5. Filippense 2:6-8; Hebreërs 2:17

  6. Jeremia 2:13; Jeremia 2:33; Hosea 13:9; Johannes 10:11; Romeine 5:6-10

  7. Markus 16:19; Kolossense 3:1; Hebreërs 1:3; Hebreërs 8:1

  8. Matteus 28:18

  9. Matteus 3:17; Johannes 11:42; Efesiërs 1:6

  10. Handelinge 10:26; Handelinge 14:15

  11. Jeremia 17:5; Jeremia 17:7; Daniël 9:18; Handelinge 4:12

  12. 1 Korintiërs 1:30-31

  13. Hebreërs 2:17-18

  14. Hebreërs 4:14-16

  15. Johannes 10:9; Efesiërs 2:18; Hebreërs 9:24; Hebreërs 10:19; Hebreërs 10:22

  16. Romeine 8:34; Hebreërs 7:24-25

  17. Johannes 14:6

  18. Psalm 44:21, Hebreërs 13:15

  19. Matteus 6:9-13; Lukas 11:2-4

  20. Johannes 14:13; Johannes 16:23

ARTIKEL 27: DIE ALGEMENE CHRISTELIKE KERK

Ons glo en bely 'n enige katolieke of algemene kerk1, 'n heilige vergadering2 van almal wat waarlik in Christus glo, wat almal hulle volle saligheid in Jesus Christus verwag3 en in sy bloed gewas is, geheilig en verseël deur die Heilige Gees4. 

Hierdie kerk was daar van die begin van die wêreld af en sal tot die einde daar wees, want Christus is 'n ewige Koning, wat nooit sonder onderdane kan wees nie5.

En hierdie heilige kerk word deur God teen die woede van die hele wêreld bewaar6, alhoewel dit soms 'n tyd lank baie klein is en dit in die oë van die mense lyk asof dit tot niet gegaan het7 - soos die Here vir Hom gedurende die gevaarlike tyd onder Agab sewe duisend mense bewaar het wat die voor Baäl gekniel het nie8. 

Verder is hierdie heilige kerk nie geleë in, gebonde aan of bepaal tot 'n sekere plek of sekere persone nie, maar dit is oor die hele wêreld versprei en verstrooi9. 

Tog is dit met hart en wil en deur die krag van die geloof in een en dieselfde Gees saamgevoeg en verenig10.

  1. Genesis 22:18; Jesaja 49:6; Efesiërs 2:17-19

  2. Psalm 111:1; Johannes 10:14-16; Efesiërs 4:3-6; Hebreërs 12:22-23

  3. Joël 2:32; Handelinge 2:21

  4. Efesiërs 1:13; Efesiërs 4:30

  5. 2 Samuel 7:16; Psalm 89:37; Psalm 110:1-4; Matteus 28:18; Matteus 28:20; Lukas 1:32-33; Johannes 16:33

  6. Psalm 46:6; Matteus 16:18

  7. Jesaja 1:9; Lukas 12:32; 1 Petrus 3:20; Openbaring 11:7

  8. 1 Konings 19:18; Romeine 9:29; Romeine 11:4 

  9. Matteus 23:8; Lukas 17:21; Johannes 4:21-24; Romeine 10:12-13

  10. Psalm 119:63; Handelinge 4:32; Efesiërs 4:4

ARTIKEL 28: ELKEEN IS VERPLIG OM BY DIE WARE KERK AAN TE SLUIT

Ons glo - aangesien hierdie heilige vergadering 'n versameling is van hulle wat verlos word en daarbuite geen saligheid is nie1 - dat niemand, wat sy stand en status ook al is, hom in selftevredenheid van hierdie vergadering afsydig mag hou nie; inteendeel, almal is verplig om daarby aan te sluit2 en hulle daarmee te verenig om die eenheid van die kerk te bewaar deur hulle almal - as lede van een en dieselfde liggaam - aan sy leer en tug te onderwerp3, die nek onder die juk van Jesus Christus te buig4 en volgens die gawes wat God aan elkeen gegee het5, die broers in die opbou van hulle geloof te dien6. 

En om dit beter te kan doen, is dit volgens die Woord van God die plig van alle gelowiges om hulle af te skei van hulle wat nie aan die kerk behoort nie7 en hulle by dié vergadering aan te sluit8, waar God dit ook al gevestig het, selfs al sou regerings en wette van regeerders daarteen wees en daarvoor die dood - of lyfstraf oplê9. 

Daarom handel almal wat hulle van hierdie ware kerk afskei of nie daarby aansluit nie, in stryd met die bevel van God.

  1. Matteus 16:18-19; Handelinge 2:47; Galasiërs 4:26; Efesiërs 5:25-27; Hebreërs 2:11-12; Hebreërs 12:22-23

  2. 2 Kronieke 30:8; Johannes 17:21; Kolossense 3:15

  3. Hebreërs 13:17

  4. Matteus 11:28-30

  5. Efesiërs 4:12

  6. 1 Korintiërs 12:7; 1 Korintiërs 12:21; Efesiërs 4:3; Efesiërs 4:15-16

  7. Numeri 16:23-26; Jesaja 49:22; Jesaja 52:11-12; Matteus 12:30; Handelinge 2:40; Romeine 16:17; 2 Korintiërs 6:17; Openbaring 18:4

  8. Psalm 122:1; Jesaja 2:3; Hebreërs 10:25

  9. Handelinge 4:17-20

ARTIKEL 29: DIE KENMERKE VAN DIE WARE EN DIE VALSE KERK

Ons glo dat ons sorgvuldig en met groot oplettendheid uit die Woord van God behoort te onderskei watter kerk die ware kerk is, aangesien al die sektes wat daar vandag in die wêreld is, hulle ten onregte die naam kerk toe-eien1. 

Ons praat hier nie van die huigelaars wat in die kerk met die goeies vermeng is en tog nie aan die kerk behoort nie alhoewel hulle uiterlik daarin is2; maar ons sê dat 'n mens die liggaam en die gemeenskap van die ware kerk moet onderskei van al die sektes wat beweer dat hulle die kerk is. Die kenmerke waaraan ons die ware kerk kan uitken, is die volgende: Wanneer die kerk die evangelie suiwer preek3, die sakramente suiwer bedien4 soos Christus dit ingestel het en die kerklike tug gebruik om die sondes te straf5 - kortom, wanneer almal hulle ooreenkomstig die suiwere Woord van God gedra6, alles wat daarmee in stryd is, verwerp7 en Jesus Christus as die enigste Hoof erken8. 

Hieraan kan ons met sekerheid die ware kerk uitken en niemand het die reg om hom daarvan af te skei nie.

Vervolgens, aangaande die lidmate van die kerk: Ons kan hulle uitken aan die kenmerke van die Christene, naamlik hulle geloof9 dat hulle die enigste Verlosser Jesus Christus aangeneem het en dat hulle daarna die sonde ontvlug, die geregtigheid najaag10, die ware God en hulle naaste liefhet11, nie na regs of links afwyk nie en hulle sondige natuur met sy werke kruisig12. 

Hiermee sê ons nie dat daar nie nog groot swakheid in hulle is nie; inteendeel, deur die Gees stry hulle juis al die dae van hulle lewe daarteen13, terwyl hulle altyd weer hulle toevlug neem tot die bloed, die dood, die lyding en gehoorsaamheid van die Here Jesus Christus, in wie hulle deur die geloof in Hom vergewing van hulle sondes het14.

Wat die valse kerk betref: Dit skryf aan homself en sy besluit meer mag en gesag toe as aan die Woord van God; dit wil homself nie aan die juk van Christus onderwerp nie15; dit bedien die sakramente nie soos Christus dit in sy Woord beveel het nie, maar neem weg en voeg by na eie goeddunke; dit vertrou meer op mense as op Christus en dit vervolg hulle wat volgens die Woord van God heilig lewe en wat die valse kerk oor sy euwels, gierigheid en afgodery bestraf16.

Hierdie twee kerke kan maklik uitgeken en van mekaar onderskei word.

  1. 2 Timoteus 2:16-20; Openbaring 2:9

  2. Romeine 9:6

  3. Galasiërs 1:6-8; 1 Timoteus 3:15

  4. Handelinge 19:3-5; 1 Korintiërs 11:20-29

  5. Matteus 18:15-18; 1 Korintiërs 5:4-5; 1 Korintiërs 5:12-13; 2 Tessalonisense 3:6; 2 Tessalonisense 3:14-15; Titus 3:10-11

  6. Johannes 8:47; Johannes 17:20; Handelinge 17:11-12; Efesiërs 2:20; Kolossense 1:23; 1 Timoteus 6:3-5

  7. 1 Tessalonisense 5:19-22; 1 Timoteus 6:20-21; Openbaring 2:6

  8. Johannes 10:14; Efesiërs 1:20-23; Efesiërs 5:23; Kolossense 1:18

  9. Johannes 1:12-13; Efesiërs 1:13; 1 Johannes 4:2

  10. Romeine 6:2; Filippense 3:12; Kolossense 1:13-14

  11. Johannes 4:19-21

  12. Galasiërs 5:24

  13. Romeine 7:15; Galasiërs 5:17

  14. Romeine 7:24-25; 1 Johannes 1:7-9

  15. Handelinge 4:17-19; 2 Timoteus 4:3-4; 2 Johannes:9

  16. Johannes 16:2

ARTIKEL 30: DIE REGERING VAN DIE KERK

Ons glo dat hierdie ware kerk ooreenkomstig die geestelike bestuurswyse wat ons Here ons in sy Woord geleer het, geregeer moet word1. 

Daar moet naamlik dienaars of herders wees om die Woord van God te verkondig en die sakramente te bedien2; ook ouderlinge3 en diakens4om saam met die herders die kerkraad te vorm5. 

Deur hierdie middel moet hulle sorg dra dat die ware godsdiens onderhou, die ware leer oral versprei, die oortreders op geestelike wyse vermaan en in toom gehou en die armes en bedroefdes ook volgens hulle nood gehelp en getroos word6. 

Op hierdie wyse sal alles in die kerk behoorlik en ordelik geskied wanneer betroubare persone gekies word7 ooreenkomstig die voorskrif wat die apostel Paulus in die brief aan Timoteus gee8.

  1. Handelinge 20:28; Efesiërs 4:11-13; 1 Timoteus 3:15; Hebreërs 13:20-21

  2. Lukas 1:2; Lukas 10:16; Johannes 20:23; Romeine 10:14; 1 Korintiërs 4:1-2; 2 Korintiërs 5:19-20; 2 Timoteus 4:2

  3. Handelinge 14:23; Titus 1:5

  4. 1 Timoteus 3:8-10

  5. Filippense 1:1; 1 Timoteus 4:14

  6. Handelinge 6:1-4; Titus 1:7-9

  7. 1 Korintiërs 4:1-2

  8. 1 Timoteus 3:1-7; 1 Timoteus 3:8-10; 1 Timoteus 3:12; 1 Timoteus 3:13

ARTIKEL 31: DIE AMPSDRAERS VAN DIE KERK

Ons glo dat die bedienaars van die Woord van God, die ouderlinge en die diakens tot hulle ampte verkies moet word deur middel van 'n wettige verkiesing deur die kerk, onder aanroeping van die Naam van God en in goeie orde, soos die Woord van God leer1. 

Daarom moet elkeen terdeë daarteen waak om hom met onbehoorlike middele in te dring. Hy moet wag totdat hy deur God geroep word, sodat hy van sy roeping oortuig kan wees en sekerheid kan hê dat dit van God kom2.

Verder, wat die bedienaars van die Woord betref: hulle het, op watter plek hulle ook al mag wees, een en dieselfde mag en gesag, omdat hulle almal dienaars van Jesus Christus is3 - die enigste algemene Opsiener en die enigste Hoof van die kerk4. 

Verder sê ons, met die oog daarop dat die heilige bevel van God nie verkrag of geminag sal word nie, dat elkeen vir die bedienaars van die Woord en die ouderlinge van die kerk besondere agting moet hê ter wille van die werk wat hulle doen5 en sover moontlik sonder murmurering, twis of tweedrag in vrede met hulle moet saamleef.

  1. Handelinge 1:23-24; Handelinge 6:3-4

  2. Handelinge 13:2; 1 Korintiërs 12:28; 1 Timoteus 4:14; 1 Timoteus 5:22; Hebreërs 5:4

  3. 1 Korintiërs 3:9; 1 Korintiërs 4:1-2; 2 Korintiërs 5:20; 1 Petrus 5:1-4

  4. Matteus 23:8; Matteus 23:10; Efesiërs 1:22; Efesiërs 5:23

  5. 1 Tessalonisense 5:12-13; 1 Timoteus 5:17; Hebreërs 13:17

ARTIKEL 32: DIE ORDE EN TUG VAN DIE KERK

Ons glo verder dat die regeerders van die kerk, al is dit nuttig en goed om onder mekaar 'n bepaalde orde tot instandhouding van die liggaam van die kerk in te stel en te handhaaf, tog noukeurig moet oppas om nie af te wyk van wat Christus, ons enigste Meester, vir ons ingestel het nie1.

En daarom verwerp ons alle menslike versinsels en alle wette wat mense sou wil invoer om God te dien en om, op watter manier ook al, die gewetens daardeur te bind en te dwing2. 

Ons aanvaar derhalwe slegs wat kan dien om eendrag en eenheid te bewaar en te bevorder en om alles in gehoorsaamheid aan God te onderhou3. 

Daarvoor is nodig die ban en alles wat daarmee saamhang, toegepas ooreenkomstig die Woord van God4.

  1. Kolossense 2:6-7; 1 Timoteus 3:15

  2. Jesaja 29:13; Matteus 15:9; Galasiërs 5:1

  3. 1 Korintiërs 14:32-33

  4. Matteus 16:19; Matteus 18:15-18; Romeine 16:17-18; 1 Korintiërs 5:1-5; 1 Korintiërs 5:9-13; 1 Timoteus 1:20

ARTIKEL 33: DIE SAKRAMENTE

Ons glo dat ons goeie God, omdat hy met ons stompsinnigheid en swakheid rekening hou, die sakramente vir ons ingestel het om sy beloftes aan ons te beseël, om tekens van sy goedheid en genade teenoor ons te wees en om ons geloof te voed en in stand te hou1.

Hy het dit by die Woord van die evangelie gevoeg2 om vir ons uitwendige sintuie des te beter voor te stel wat Hy aan ons deur sy Woord te kenne gee en wat Hy inwendig in ons hart doen. So bekragtig Hy in ons die heil wat Hy aan ons meedeel. Dit is immers sigbare tekens en seëls van 'n inwendige en onsigbare saak en deur middel daarvan werk God in ons deur die krag van die Heilige Gees3. 

Die tekens is dus nie sonder sin en sonder inhoud om ons te bedrieg of te mislei nie; hulle waarheid is juis geleë in Jesus Christus, sonder wie hulle geheel en al betekenisloos sou wees. Verder is ons tevrede met die aantal sakramente wat Christus, ons Meester, vir ons ingestel het en wat slegs twee is, naamlik die sakrament van die doop4

en van die heilige nagmaal van Jesus Christus5.

  1. Genesis 17:9-14; Eksodus 12:21-27; Romeine 4:11

  2. Matteus 28:19; Efesiërs 5:26

  3. Romeine 2:28-29; Kolossense 2:11-13

  4. Matteus 28:19; 1 Korintiërs 5:7

  5. Matteus 26:26-28; 1 Korintiërs 11:23-26

ARTIKEL 34: DIE HEILIGE DOOP

Ons glo en bely dat Jesus Christus, wat die einde van die wet is1, deur sy bloed te stort 'n einde gemaak het aan elke ander bloedvergieting wat 'n mens tot versoening of tot voldoening van sondes sou kan of wil aanwend. Hy het die besnydenis, wat met bloed gepaard gegaan het, afgeskaf en in die plek daarvan die sakrament van die doop ingestel2.

Deur die doop word ons in die kerk van God opgeneem en van alle ongelowiges en vreemde godsdienste afgesonder om heeltemal sy eiendom te wees3 en sy merkteken en vaandel te dra. Dit dien vir ons tot 'n getuienis dat Hy ewig ons God en genadige Vader sal wees. Daarom het Hy ons beveel om almal wat sy eiendom is, net met gewone water in die Naam van die Vader en die Seun en die heilige Gees te doop4.

Hy toon ons daarmee dat, soos die water die vuilheid van die liggaam afwas as dit oor ons gegiet word en soos die water op die liggaam van die dopeling gesien word wanneer dit daarop gesprinkel word, so bewerkstellig die bloed van Christus deur die Heilige Gees dieselfde inwendig in die siel5: dit besprinkel die siel en reinig dit van sy sondes6 en laat ons, wat kinders van die toorn is, as kinders van God weergebore word7.

Dit gebeur nie deur die uitwendige water nie8 maar wel met die besprinkeling met die kosbare bloed van die Seun van God9, ons Rooisee10waardeur ons moet trek om aan die slawerny van Farao, dit wil sê die duiwel, te ontkom en in die geestelike land Kanaän in te gaan. 

Die bedienaars gee ons van hulle kant dus met die sakrament wat sigbaar is, maar die Here gee wat met die sakramente aangedui word, naamlik die onsigbare genadegawes: Hy was ons siel, suiwer en reinig dit van alle vuilheid en ongeregtigheid11; Hy maak ons hart nuut en vul dit met alle vertroosting; Hy gee ons egte sekerheid van sy Vaderlike goedheid; Hy beklee ons met die nuwe mens en ontklee ons van die ou mens en al sy werke12.

Ons glo daarom dat iemand wat tot die ewige lewe wil kom, slegs een maal gedoop moet word13 sonder om dit ooit te herhaal, want ons kan tog ook nie twee maal gebore word nie.

Hierdie doop is nie alleen nuttig solank die water op ons is en ons dit ontvang nie, maar ook vir ons hele lewe.

Daarom verwerp ons die dwaling van die Wederdopers, wat nie tevrede is met die een doop wat hulle een maal ontvang het nie en wat bowendien ook nog die doop van die gelowiges se kindertjies veroordeel.

Ons glo daarenteen dat ons hulle behoort te doop en met die teken van die verbond te beseël, net soos die kindertjies in Israel kragtens dieselfde beloftes besny is as wat aan ons kinders gemaak is14.

En, waarlik, Christus het sy bloed nie minder vir die reiniging van die gelowiges se kindertjies as vir die volwassenes vergiet nie15. 

Daarom behoort hulle die teken en die sakrament te ontvang van wat Christus vir hulle gedoen het, soos die Here in die wet beveel het om hulle kort na die geboorte deel te laat hê aan die sakrament van die lyding en sterwe van Christus deur vir hulle 'n lam te offer, wat 'n sakramentele heenwysing na Jesus was16.

Buitendien doen die doop aan ons kindertjies dieselfde as wat die besnydenis aan die Joodse volk gedoen het; dit is die rede waarom die heilige Paulus die doop die besnydenis deur Christus noem17.

  1. Romeine 10:4

  2. Kolossense 2:11

  3. Eksodus 12:48; 1 Petrus 2:9

  4. Matteus 28:19

  5. Matteus 3:11; 1 Korintiërs 12:13

  6. Handelinge 22:16; Hebreërs 9:14; 1 Johannes 1:7; Openbaring 1:5

  7. Titus 3:5

  8. 1 Petrus 3:21

  9. Romeine 6:3; 1 Petrus 1:2; 1 Petrus 2:24

  10. 1 Korintiërs 10:1-4

  11. 1 Korintiërs 6:11; Efesiërs 5:26

  12. Romeine 6:4; Galasiërs 3:27

  13. Matteus 28:19; Efesiërs 4:5

  14. Genesis 17:10-12; Matteus 19:14; Handelinge 2:38-39

  15. 1 Korintiërs 7:14

  16. Levitikus 12:6; Johannes 1:29

  17. Kolossense 2:11

ARTIKEL 35: DIE HEILIGE NAGMAAL

Ons glo en bely dat ons Verlosser, Jesus Christus, die sakrament van die heilige nagmaal beveel en ingestel het1 om hulle te voed en te onderhou wat Hy reeds wederbaar en in sy huisgesin, die kerk, ingelyf het. Nou het dié wat wedergebore is, tweërlei lewe in hulle2: die een liggaamlik en tydelik, wat hulle van hulle eerste geboorte saamgebring het en wat alle mense besit; die ander geestelik en hemels, wat aan hulle gegee word in die tweede geboorte, wat deur die woord van die evangelie3 in die gemeenskap van die liggaam van Christus plaasvind. Almal deel nie in hierdie lewe nie, maar slegs die uitverkorenes van God. So het God tot instandhouding van die liggaamlike en aardse lewe vir ons aardse en gewone brood voorsien; dit dien die lewe en behoort, soos die lewe self, aan almal. Maar om die geestelike en hemelse lewe wat die gelowiges besit, in stand te hou het Hy vir hulle 'n lewende brood gestuur wat uit die hemel neergedaal het, naamlik Jesus Christus4; Hy voed en onderhou die geestelike lewe van die gelowiges5 wanneer Hy geëet, dit wil sê deur die geloof toegeëien en ontvang word6. 

Om hierdie geestelike en hemelse brood vir ons af te beeld het Christus aardse en sigbare brood as 'n teken van sy liggaam en wyn as ‘n teken van sy bloed ingestel7.

Hy gee ons daarmee dit te kenne: so waarlik as wat ons die sakrament ontvang en in ons hande hou en dit met ons mond eet en drink en dit daarna in die lewe hou, net so waarlik ontvang ons vir ons geestelike lewe in ons siele deur die geloof8 - die ware liggaam en die ware bloed van Christus, ons enigste Verlosser.

Dit staan dus bo alle twyfel vas dat Jesus Christus nie tevergeefs sy sakramente vir ons voorgeskryf het nie; Hy doen immers in ons alles wat Hy vir ons in hierdie heilige tekens voor oë stel, al gaan dit ons verstand te bowe en is dit vir ons onbegryplik hoe dit gebeur, net soos die werk van die Heilige Gees ondeurgrondelik en onbegryplik is9.

Tog dwaal ons nie as ons sê dat wat deur ons geëet en gedrink word, die eie en natuurlike liggaam en die eie bloed van Christus is nie; maar die manier waarop ons dit nuttig, is nie met die mond nie maar met die Gees deur die geloof. Daarom, al bly Christus altyd aan die regterhand van sy Vader in die hemel sit10, hou Hy tog nie op om ons deur die geloof aan Homself deel te laat hê nie.

Hierdie feesmaal is 'n geestelike maaltyd waar Christus Homself met al sy weldade aan ons meedeel en waar Hy ons Homself en die verdienste van sy lyding en sterwe laat geniet11.

Hy voed, versterk en vertroos ons arme troostelose siel as ons sy liggaam eet en Hy verkwik en herstel dit as ons sy bloed drink.

Verder, hoewel die sakramente én die sake waarvan hulle tekens is, bymekaar hoort, word nie beide deur alle mense ontvang nie12.

Die goddelose ontvang wel die sakrament tot sy verdoemenis, maar hy ontvang nie die waarheid van die sakrament nie. So het Judas en Simon die towenaar albei wel die sakrament ontvang maar nie Christus, wat daardeur voorgestel word nie13; Hý word slegs aan die gelowiges gegee14.

Ten slotte, ons ontvang hierdie sakrament in nederigheid en met eerbied in die samekoms van die volk van God15, waar ons met danksegging 'n heilige gedagtenis aan die dood van Christus ons Verlosser onderhou en belydenis van ons geloof en van die Christelike godsdiens doen16. 

Daarom behoort niemand daarheen te gaan as hy homself nie eers deeglik ondersoek het nie, sodat hy nie tot sy eie oordeel eet en drink as hy van hierdie brood eet en van hierdie beker drink nie17.

Kortom, deur die gebruik van hierdie heilige sakrament word ons tot 'n vurige liefde vir God en ons naaste beweeg. Daarom verwerp ons alle brousels en verwerplike versinsels wat mense by die sakrament bygevoeg en daarmee vermeng het, as ontheiligings daarvan. Ons verklaar dat ons tevrede moet wees met die verordening wat Christus en sy apostels ons geleer het en ons sê dieselfde as wat hulle daarvan gesê het.

  1. Matteus 26:26-28; Markus 14:22-24; Lukas 22:19-20; 1 Korintiërs 11:23-26

  2. Johannes 3:5-6

  3. Johannes 5:25

  4. Johannes 6:48-51

  5. Johannes 6:63; Johannes 10:10

  6. Johannes 6:40; Johannes 6:47

  7. Johannes 6:55; 1 Korintiërs 10:16

  8. Efesiërs 3:17

  9. Johannes 3:8

  10. Markus 16:19; Handelinge 3:21

  11. Romeine 8:32; 1 Korintiërs 10:2-4

  12. 1 Korintiërs 2:14

  13. Lukas 22:19-22; Handelinge 8:13; Handelinge 8:21

  14. Johannes 3:36

  15. Handelinge 2:42; Handelinge 20:7

  16. Handelinge 2:46; 1 Korintiërs 11:26-28

  17. 1 Korintiërs 11:29

ARTIKEL 36: DIE BURGERLIKE OWERHEID

Ons glo dat ons goeie God vanweë die verdorwenheid van die menslike geslag konings, vorste en owerhede aangestel het1. Dit is immers sy wil dat die wêreld deur middel van wette en regerings geregeer moet word2, sodat die losbandigheid van die mense in bedwang gehou kan word en alles onder die mense ordelik kan verloop3. Vir dié doel het Hy die owerheid die swaard in die hand gegee om die kwaaddoeners te straf4 en die deugsames te beskerm. En dit is nie alleen hulle taak om aan die staatsbestuur aandag te gee en daaroor te waak nie maar ook om die heilige Woordbediening te beskerm, om sodoende alle afgodery en valse godsdiens teen te gaan en uit te roei, die ryk van die antichris te vernietig en die koninkryk van Jesus Christus te bevorder, die Woord en die evangelie orals te laat verkondig5, sodat God deur elkeen geëer en gedien word soos Hy in sy Woord beveel.

Verder is elkeen verplig, van watter hoedanigheid, rang of stand hy ook al mag wees, om hom aan die owerhede te onderwerp, belasting te betaal, aan hulle eer en onderdanigheid te bewys, hulle te gehoorsaam6 in alles wat nie met die Woord van God in stryd is nie7 en vir hulle voorbidding te doen dat die Here hulle in al hulle handelinge mag bestuur, sodat ons in alle godsvrug en eerbaarheid 'n rustige en stil lewe kan lei8. Hierin verfoei ons die Wederdopers en ander oproerige mense en in die algemeen almal wat die owerheidsgesag en die regeerders wil verwerp en die regsorde omver wil stoot9, terwyl hulle die gemeenskaplike besit van goedere invoer en die eerbaarheid wat God onder mense ingestel het, versteur.

  1. Spreuke 8:15; Daniël 2:21; Daniël 5:18; Johannes 19:11; Romeine 13:1

  2. Esegiël 18:20

  3. Deuteronomium 1:15-16; Deuteronomium 16:18-19; Rigters 21:25; Psalm 82; Jeremia 21:12; Jeremia 22:2-3; 1 Petrus 2:13-14

  4. Romeine 13:4

  5. Psalm 2; Romeine 13:4; 1 Timoteus 2:1-4

  6. Matteus 17:27; Matteus 22:21; Romeine 13:7; Titus 3:1; 1 Petrus 2:17

  7. Handelinge 4:17-19; Handelinge 5:29

  8. 1 Timoteus 2:2

  9. 2 Petrus 2:10; Judas 8

ARTIKEL 37: DIE LAASTE OORDEEL, DIE OPSTANDING EN DIE EWIGE LEWE

Ons glo ten slotte, in ooreenstemming met die Woord van God, dat, wanneer die tyd gekom het wat die Here bepaal het - dié tyd is vir alle skepsels onbekend1 - en die getal uitverkorenes volledig sal wees2, ons Here Jesus Christus met groot heerlikheid en majesteit3 uit die hemel sal kom, liggaamlik en sigbaar4, soos Hy opgevaar het5, om Homself as Regter oor die lewendes en dooies aan te kondig5, terwyl Hy hierdie ou wêreld aan vuur en vlam sal prysgee om dit te suiwer6. 

Dan sal, gedaag deur die stem van die aartsengel en deur die geklank van die basuin van God, alle mense7, mans, vrouens en kinders, wat van die begin van die wêreld af tot die einde toe geleef het, persoonlik voor hierdie groot Regter verskyn8. 

Want al die dooies sal uit die aarde opstaan9, die siel van elkeen saamgevoeg en verenig met sy liggaam waarin hy geleef het. En hulle wat dan nog sal lewe, sal nie soos die ander sterwe nie maar in 'n oogwink verander en uit verganklikheid onverganklik word10. 

Dan sal die boeke, dit is die gewetens, geopen en die dooies geoordeel word11 volgens wat hulle in hierdie wêreld gedoen het, of dit goed was of sleg12. Ja, die mense sal rekenskap moet gee van elke ligsinnige woord wat hulle gesê het13, al beskou die wêreld dit slegs as kinderspel en tydverdryf; en dan sal die geheime bedrog en huigelary van die mense in die openbaar voor almal oopgevlek word. Daarom is die gedagte aan hierdie oordeel vir die oortreders en goddeloses met reg ontsettend en skrikwekkend14 maar vir die vromes en uitverkorenes begeerlik en troosryk. Want dan sal hulle volle verlossing voltooi word en hulle sal daar die vrugte ontvang van moeite en lyding wat hulle gedra het15. 

Hulle onskuld sal deur almal erken word en hulle sal die verskriklike wraak sien wat God sal voltrek oor die goddeloses wat hulle in hierdie wêreld wreed vervolg, verdruk en gekwel het16. 

Maar die goddeloses sal deur die getuienis van hulle eie gewete tot erkenning van hulle skuld gebring word; hulle sal onsterflik word dog slegs om gepynig te word in die ewige vuur17 wat vir die duiwel en sy engele voorberei is18.

Die gelowiges en uitverkorenes, daarenteen, sal met heerlikheid en eer gekroon word. Die Seun van God sal hulle naam voor God, sy Vader; en sy uitverkore engele bely19 alle trane sal van hulle oë afgevee word20. 

Dan sal dit bekend word dat hulle saak, wat tans deur baie regters en owerhede as ketters en goddeloos veroordeel word, die saak van die Seun van God is. En as 'n beloning uit genade sal die Here self hulle so 'n heerlikheid gee as wat die hart van 'n mens nooit sou kon bedink nie21.

Daarom verwag ons hierdie groot dag met sterk verlange om die beloftes van God in Jesus Christus, ons Here, ten volle te geniet22.

  1. Matteus 24:36; Matteus 25:13; Handelinge 1:7; 1 Tessalonisense 5:1-2; 2 Petrus 3:10

  2. Hebreërs 11:39-40; Openbaring 6:11

  3. Openbaring 1:7

  4. Matteus 24:30; Matteus 25:31; 

  5. Handelinge 1:11

  6. Matteus 25:31-46; Handelinge 17:30-31; Romeine 14:10; 2 Korintiërs 5:10; 2 Timoteus 4:1; 1 Petrus 4:5; 2 Petrus 3:7

  7. 2 Petrus 3:10-13

  8. 1 Tessalonisense 4:16

  9. Deuteronomium 7:9-11; Openbaring 20:12-13

  10. Daniël 12:2; Johannes 5:28-29

  11. 1 Korintiërs 15:51-52; Filippense 3:20-21

  12. Openbaring 20:12

  13. 2 Korintiërs 5:10; Hebreërs 9:27; Openbaring 22:12

  14. Matteus 12:36

  15. Matteus 11:22; Matteus 23:33; Johannes 5:24; Romeine 2:5-6; 1 Korintiërs 4:5; Hebreërs 10:27; 2 Petrus 2:9; Judas 1:15; Openbaring 14:7

  16. Lukas 14:14

  17. Openbaring 15:4; Openbaring 18:20

  18. Matteus 13:41-42; Matteus 25:41; Lukas 16:22-28; 2 Tessalonisense 1:3-10; Openbaring 21:8

  19. Openbaring 20:10

  20. Openbaring 3:5

  21. Jesaja 25:8; Openbaring 7:17; Openbaring 21:4

  22. Daniël 12:3; Matteus 5:12; Matteus 13:43; 1 Korintiërs 2:9; Openbaring 21:9-22:5

  23. Openbaring 22:20

bottom of page